10 vragen aan… Managing Director Bea

“Ik deel heel wat kleding met mijn 2 dochters, zodat we samen een uitgebreidere kleerkast hebben. Ik zou dus sowieso een kledingstuk dat zij kochten redden, anders zou ik het achteraf mogen horen… 
Zelf draag ik vaak witte blouses, omdat ze voor een frisse, opgewekte look zorgen die casual en toch ook voldoende zakelijk is. Als ik er eentje moet uitkiezen, ga ik voor de duurste… Of nee, voor de blouse waar het minst strijkwerk aan is.”

“Klinkt misschien cliché, maar gewoon gelukkig zijn met mijn partner en kinderen, mijn vrienden en mijn naaste familie. Ik reis ook graag en wil nog veel van de wereld ontdekken. In de verre toekomst hoop ik een toffe, hippe oma te kunnen worden en wil ik samen met mijn kleinkinderen veel lachen en gek doen.”

“Lang haar, omdat ik het geduld niet heb om het te laten groeien en dan misschien te ontdekken dat ik er eigenlijk niet mee sta. En ook veel en grote juwelen met parels draag ik nooit. Ik val voor eenvoud en minimalisme.”

“Dan kies ik ons bomma, mijn overleden grootmoeder. Ik zou haar meenemen naar de Juttu Store in Antwerpen en samen klanten observeren. Ze woonde net buiten ’t Stad en was een modebewuste, trotse vrouw die over elke look kon meepraten omdat ze die in de boekskes of op tv had opgemerkt. Ze had zelf maar weinig kleren, maar liep er altijd stijlvol bij.”

“Moeilijke vraag, omdat ik van afwisseling en uiteenlopende genres hou. Als ik echt moet kiezen, ga ik terug in de tijd en luister ik naar U2-hits als ‘It’s a Beautiful Day’ en ‘With or Without You’.”

“Mijn eerste avonturenreis naar India met de rugzak, een cadeau van mijn toenmalige beste vriend en huidige echtgenoot. Een onvergetelijke ervaring. 25 jaar later deden we de reis opnieuw met onze kinderen, en met iets meer luxe en koffers op wielen…”

“Melocakes natuurlijk! Daar wil ik het liefst al mijn kasten mee vullen. En misschien nog iets: oorbellen, want die verlies ik te vaak.”

“Tijdens het winen & dinen met vrienden gaat het er niet altijd erg serieus aan toe. Als ik heel erg moet lachen, dan huil ik…”

“Zo rond de 40. Het leven begon zich dan te settelen, het carrièrepad was ingeslagen, onze kinderen werden zelfstandiger en mondiger… Het was ook de ideale leeftijd om wat avontuurlijker te gaan reizen met het gezin. Plus, ik zag er 10 jaar geleden nog wat strakker en rimpellozer uit, bovendien had ik na het sporten minder last van mijn gewrichten.”

“IT-skills! Ik kan het gewoon niet opbrengen om veel tijd te investeren in informatica, nochtans is het belangrijk om helemaal mee te zijn. Gelukkig ben ik op het werk omringd door heel wat IT- en digitaal talent.”